İyiki Var Dedirten İnsanlardan Biri:)
İstediği şeyin peşinden giden insanlara hayranlık duyuyorum ben hayatta en çok!
Sahip olduğu şeyin kıymetini bilen, yılmayan, çalışan ve üreten kişiler oluyor genellikle bu cesur insanlar. Ve nerede olurlarsa olsunlar duruşları, enerjileriyle fark yaratıyor, fark ediliyorlar. Bir ışık taşıyorlar.
Bu ışığa sahip insanlardan biri Deniz. Deniz Özçelik. Sesiyle büyü yapan, aklından ve kalbinden akan melodilerle ruhunuzu doyuran, aklıyla, berraklığıyla insanı derinden etkileyen biri.
Şimdi buralardan çok uzakta, Amerika’da dünyanın en saygın müzik okullarından birinde, Berklee College of Music’te!
Deniz’le Gaziantep’te kalabalık bir sofrada tanışmıştık. ‘Boğaziçili’ kontenjanından tanıştığım bu kız Boğaziçi Elektrik Elektronik Mühendisliğinde okuduğunu söylediğinde içimden ‘vayy be!’ demiştim. Sonra bana ‘vayy be!’ dedirtecek bambaşka hallerine şahit oldumJ
Boğaziçi Elektrik Elekronik Mühendisliği gibi milyonlar arasından seçilen ilk 100’ün okuduğu, ağır bir bölümün yanı sıra konservatuara devam ediyordu Deniz. Haftasonları ben yaratıcı yazarlık dersleri için Kadıköy’e gidip gelirken vapurda karşılaşıyorduk. O müzik dersinden çıkmış oluyordu, ben yazı. Ayaküstü sohbetlerimiz içimdeki umudu tazeliyordu hep; hevesle, özenle bahsediyorduk yaptıklarımızdan, yapmayı istediklerimizden.
Bestelerini dinledim sonra. Su gibi akar, insanın içine dolar Deniz’in müziği. Dinledikçe çoğalır insan; uzak şehirleri, başka insanları ve hayatı düşünür en yalın haliyle. Kimi melodileri üzerine yazılar yazdım, bazı besteleri ilham perisi olup kondu masama. Sahnede şarkı söylerken görünce ise büyülendim. O berrak, naif kız kocaman bir ışık kütlesi gibi kendine çekiyordu tüm bakışları, göz kamaştırıyordu. Nasıl yetenekli, nasıl da tutkuluydu!
Bir akşam evde çay demlemiş, karşılıklı kanepelerde otururken Berklee’de geçirdiği yazokulundan ve önümüzdeki dönem yapacaklarından konuştuk. Ben o akşamki yüz ifadesini hiç unutmadım. Gözlerindeki ışık, hayallerini cümleleştirirken sesinin heyecanlı titreyişi ve kararlılığı büyüledi beni. İyiki dedim, iyiki böyle insanlar geliyor dünyaya, kesişiyor yollarımız…
Sonra yürüyüşe çıktık. Geceyarısını geçmişti sanırım. Yağmur yağıyordu. Sanattan, üretmekten ve düşlemekten söz ettik. Yürüdük. Aynı yolu üç kez gittik geldik. Islandık. Aşk’la konuştuk.
Ben şimdi ne zaman güçsüz hissetsem kendimi, beceriksiz kalsam hayat karşısında, bütün telaş arasında heveslerimi unutmaya kalksam işte o a gece yürüyüşünü anımsıyorum.
Heveslerim, umudum ve enerjim tazeleniyor.
Deniz şimdi çok uzak bir ülkede, çok az insanın elde ettiği bir başarıyla yüzde yüz burslu olarak Berklee’de okuyor. Biliyorum oradakileri de büyülüyor, büyüleyecek!
Sonra tekrar buraya dönecek ve sesindeki sihir bu topraklara da değecek:)
İyiki sanat var yeryüzünde! Ve iyiki böyle güzel insanlar yetişiyor dünya üzerinde;)
Deniz'den bir beste dinlemek için...
Deniz hakkında çıkan bir haberi izlemek için tıklayabilirsiniz:)
Sahip olduğu şeyin kıymetini bilen, yılmayan, çalışan ve üreten kişiler oluyor genellikle bu cesur insanlar. Ve nerede olurlarsa olsunlar duruşları, enerjileriyle fark yaratıyor, fark ediliyorlar. Bir ışık taşıyorlar.
Bu ışığa sahip insanlardan biri Deniz. Deniz Özçelik. Sesiyle büyü yapan, aklından ve kalbinden akan melodilerle ruhunuzu doyuran, aklıyla, berraklığıyla insanı derinden etkileyen biri.
Şimdi buralardan çok uzakta, Amerika’da dünyanın en saygın müzik okullarından birinde, Berklee College of Music’te!
Deniz’le Gaziantep’te kalabalık bir sofrada tanışmıştık. ‘Boğaziçili’ kontenjanından tanıştığım bu kız Boğaziçi Elektrik Elektronik Mühendisliğinde okuduğunu söylediğinde içimden ‘vayy be!’ demiştim. Sonra bana ‘vayy be!’ dedirtecek bambaşka hallerine şahit oldumJ
Boğaziçi Elektrik Elekronik Mühendisliği gibi milyonlar arasından seçilen ilk 100’ün okuduğu, ağır bir bölümün yanı sıra konservatuara devam ediyordu Deniz. Haftasonları ben yaratıcı yazarlık dersleri için Kadıköy’e gidip gelirken vapurda karşılaşıyorduk. O müzik dersinden çıkmış oluyordu, ben yazı. Ayaküstü sohbetlerimiz içimdeki umudu tazeliyordu hep; hevesle, özenle bahsediyorduk yaptıklarımızdan, yapmayı istediklerimizden.
Bestelerini dinledim sonra. Su gibi akar, insanın içine dolar Deniz’in müziği. Dinledikçe çoğalır insan; uzak şehirleri, başka insanları ve hayatı düşünür en yalın haliyle. Kimi melodileri üzerine yazılar yazdım, bazı besteleri ilham perisi olup kondu masama. Sahnede şarkı söylerken görünce ise büyülendim. O berrak, naif kız kocaman bir ışık kütlesi gibi kendine çekiyordu tüm bakışları, göz kamaştırıyordu. Nasıl yetenekli, nasıl da tutkuluydu!
Bir akşam evde çay demlemiş, karşılıklı kanepelerde otururken Berklee’de geçirdiği yazokulundan ve önümüzdeki dönem yapacaklarından konuştuk. Ben o akşamki yüz ifadesini hiç unutmadım. Gözlerindeki ışık, hayallerini cümleleştirirken sesinin heyecanlı titreyişi ve kararlılığı büyüledi beni. İyiki dedim, iyiki böyle insanlar geliyor dünyaya, kesişiyor yollarımız…
Sonra yürüyüşe çıktık. Geceyarısını geçmişti sanırım. Yağmur yağıyordu. Sanattan, üretmekten ve düşlemekten söz ettik. Yürüdük. Aynı yolu üç kez gittik geldik. Islandık. Aşk’la konuştuk.
Ben şimdi ne zaman güçsüz hissetsem kendimi, beceriksiz kalsam hayat karşısında, bütün telaş arasında heveslerimi unutmaya kalksam işte o a gece yürüyüşünü anımsıyorum.
Heveslerim, umudum ve enerjim tazeleniyor.
Deniz şimdi çok uzak bir ülkede, çok az insanın elde ettiği bir başarıyla yüzde yüz burslu olarak Berklee’de okuyor. Biliyorum oradakileri de büyülüyor, büyüleyecek!
Sonra tekrar buraya dönecek ve sesindeki sihir bu topraklara da değecek:)
İyiki sanat var yeryüzünde! Ve iyiki böyle güzel insanlar yetişiyor dünya üzerinde;)
Deniz'den bir beste dinlemek için...
Deniz hakkında çıkan bir haberi izlemek için tıklayabilirsiniz:)
Yorumlar
Yorum Gönder